كتاب اقدس، به آزادى هاي شخصي هم ورود پيدا مى كند و در بعضى از امور جزئى هم حلال و حرام تعيين مى نمايد همچون اندازه موى سر، تعويض وسائل خانه، نوع شستن پا در تابستان و زمستان و… و اين امور را هم به خدا نسبت مى دهد و تشريع الاهى مى شمرد. براى نمونه در مورد موى سر مى گويد حق نداريد بگذاريد موهايتان از حد گوشتان دراز تر شود،يا حرام است سرتان را بتراشيد.اين عبارت اقدس است:”لا تحلقوا روسكم… لا ينبغي ان يتجاوز عن حد الاذان…” يعنى سرهايتان را نتراشيد و سزاوار نيست كه موهاي شما از حد گوش هاي شما تجاوز نمايد.اين در حالي است كه عكس هائى كه از جناب بهاء الله(در كسوت و موى درويشي) و فرزندشان عبدالبهاء در فضاي مجازى انتشار يافته هر دو موهاشان از حد گوش فرا رفته و بر روي شانه هاشان ريخته است و در تناقض با اين فراز كتاب اقدس است.آيا انسان هاى امروزى ورود دين به عرصه اين نوع آزادي هاي شخصي را بر مى تابند؟! ضمنا مدت دوام اين دستورات را هم هزارسال تعيين كرده اند يعنى تا هزارسال ديگر كسي حق سرتراشي و بلندكردن مو را ندارد و طبيعتا چون حكم بطور عام است تكليف زنان هم بايد عدم سرتراشي و بلند كردن مو در حد گوش باشد…
از ديگر احكام كتاب اقدس، وجوب تعويض وسائل خانه هر نوزده سال يكبار است.آزادى مردم در نگهدارى وسائل خانه هم محدود شده است و حق ندارند وسائل و تزئينات خانه مثل فرش ها و تختخواب ها و يخچال ها و لوازم برقى و تابلوها،يادگارى ها،اشياء عتيقه و ذوقى و لوازم منزل را بيش از نوزده سال نگهدارند بلكه بايد آنها را قبل از نوزده سال تعويض نمايند.به عبارت اقدس نگاه كنيم كه اين موضوع را با عبارت “كتب لكم”[يعنى بر شما نوشته شده]به شكل يك تكليف شرعى بيان كرده است:”كتب عليكم تجديد اسباب البيت بعد انقضاء تسع عشره سنة كذلك قضي الامر من لدن عليم خبير”؛يعنى بر شما نوشته (يعني واجب) شده است كه وسائل و اسباب خانه را بعد از انقضاي نوزده سال تجديد نمائيد. اين گونه از ناحيه داناي آگاه حكم صادر شده است.اين چگونه خدائى است كه حق تنظيم وسائل خانه را هم به بندگانش نمى دهد و آنها را آزاد نمى گذارد كه در اين مورد خودشان تصميم بگيرند و انتخاب كنند؛چه بسا علائق و دلبستگى ها و يادگارهاى هائى دارند كه نمى خواهند از آنها جدا شوند ولي اقدس اين آزادى را براي آنها نمى پسندد…براي افراد مبهم است كه چرا نوزده سال؟ آيا تاريخ مصرف شان تمام مى شود ؟اگر فرد ديگرى آن را بخرد باز بايد قبل از نوزده سال عوض كند؟ آيا اين حكم به مصرف گرائى دامن نمى زند؟ و سوالات ديگر كه جايگاه اينگونه احكام خلاف آزادى هاي شخصي در تمدن بشرى و در هزاره سوم چيست؟
از ديگر تعاليم اختصاصي كتاب اقدس، وجوب شستن پا در زمستان و تابستان است.مطابق اين حكم بهائيان بايد پاهاي خود را دائما بشويند به اين ترتيب:در تابستان روزي يك بار و در زمستان هر سه روز يك بار. متن حكم در كتاب اقدس چنين است:«اغسلوا ارجلكم كل يوم في الصيف و في الشتاء كل ثلاثه ايام مره واحده»يعني پاهاي خود را در تابستان هر روز بشوئيد و در زمستان هر سه روز فقط يكبار. معلوم هم نيست حكمتش چيست؟ آيا بخاطر سردى هوا در زمستان بايد كمتر بشويند و در تابستان بيشتر؟ آيا در زمستان پاها كمتر كثيف مى شود و در تابستان بيشتر؟ اتفاقاً در زمستان كه پاها در جوراب هاي ضخيم است و بو مى گيرد چه بسا بايد بيشتر شسته شود در حاليكه در تابستان به دليل گرما،پاها در معرض هواي آزاد است و كمتر كثيف مى شود…
آيا اگر در منطقه اي هوا متعادل است و زمستان و تابستانش يكى است ، باز بايد طبق تقويم اين حكم را اجرا كرد؟ چون حكم بطور كلى و عام مطرح شده براي زن و مرد،روستايي و شهرى، مناطق حاره، استوايي، معتدل، سرد يا گرم يكسان است؟ حد پا براي شستن چقدر است تا قوزك پاست يا ساق و ران را هم شامل مى شود؟اگر كمبود آب بود چه بايد كرد؟ تكليف دست ها و صورت چيست؟ آيا شستن آنها وجوب ندارد و فقط مساله شستن پاها وجوب دارد؟ تكليف كساني كه اين كار را نمي كنند چيست؟ جريمه دنيوي واخروي آنها چه مي باشد؟ اقدس در اين زمينه ها رهنمودى ارائه نمى دهد…