انسان در درون خود با دو دعوت روبروست:فرشته اى از جانب خداى رحمان او را به كار نيك مى خواند و ديگرى شيطان است كه او را به تباهى و فساد دعوت مى نمايد.وقتی انسان از خود مراقبت نکند گرفتار تیرهای شیطان می‌شود؛ شیطان با یک سیاست گام به گام و تدریجی وارد عمل می شود و به مرور انسان را از انسانيت و از حصن الهی دور می سازد و فرصت بازگشت و توبه را هم از او مى گيرد و کم کم به جایی می رسد که به بازوی توانمندی برای شیطان مبدل می‌شود که در چهره انسان به یک شیطان تبدیل شده است و مثلاً عامل دو جنك جهانى اول و دوم در قرن گذشته مى شود كه بيش از پنجاه مليون انسان را مى كشد يا به بمباران اتمى و جنگ هاي مستقيم يا نيابتى يا آلودگى محيط زيست دست مى زند و از مرگ انسان ها و تخريب جهان لذت مى برد.اگرچه شیطان برای فریب انسان همواره در حالت آماده باش است اما تا انسان نخواهد او امکان جولان ندارد.نبايد گذاشت درون انسان ميدان جولان شيطان شود؛ كار بزرگ دين و سفيران معنويت، هشدار به انسان از اسارت شيطان ست…
نشانه جولان شيطان در نفس انسان چيست؟ كابينه شيطان، از دروغ و خشم و يأس و سوءظن و عداوت و گناه و فساد و…تشكيل شده است و هركدام از آنها مى تواند انسان را نابود سازد مگر آنكه بازگردد و مسير خود را عوض كند. یاد خدا و پناهندگی به او بهترین راهکار رهایی از دام هاى شیطان است، چون هیچ زمان و زمینی خالی از حضور خدا نیست. هیچ زبانی هم نباید ساکت و خاموش از یاد خدا باشد؛ زیرا نیاز بشر دائمی است و بهترین عامل رفع نیاز، یاد خدای بی نیازی است که همواره درصدد رفع حاجت نیازمندان است؛از این رو، اگر در زمان یا مکان یا با زبانی از این فرصت استفاده نشد جز حسرت محصولی نخواهد داشت.انديشيدن به مرگ نیز انسان را تا اندازه اي از گناه و فساد و دنياگزينى كه ابزار مهم شيطان است دور می دارد زيرا پايان كار خود را مى بيند لذا به هر كار پليد و پلشتى تن نمى دهد و به فكر ارسال توشه براى سراي ديگر مى افتد تا دستش خالى نباشد.
نبايد پنداشت كه شيطان، شريك و رقيب خداست.او تنها دعوتگر است كه در يك چارچوبى مى تواند انسان ها را به سوى اعمالى فرابخواند.”سلطه او تنها بر کسانی است که نفوذ او را برخود می پذیرند و او را شریک خداوند می پندارند”(نحل/١٠٠)؛ تا وقتی که انسان فریب او را نپذیرد و با یاد خدا درون خود را از غوغا و آشوب شیطان آرام نگهدارد، هیچ راه نفوذ و سلطه ای برای شیطان وجود نخواهد داشت. در این شرایط اگر شیاطین گروه گروه نيز به او هجوم آورند، هیچ کاری از پیش نخواهند برد:”کسانی که پرهیزکارند، اگر گروهی از شیاطین به آنها دست یابند، خداوند را یاد کرده، پس در آن هنگام بینا می شوند”(اعراف/٢٠١).”هنگامی که به فرشتگان گفتیم بر آدم سجده کنید، سجده کردند غیر از ابلیس که گفت: آیا بر کسی سجده کنم که از خاک آفریده ای؟ و گفت به من نشان بده، او کیست که بر من بزرگ داشتی؟ اگر تا قیامت به من فرصت دهی، فرزندان او را به افسار می کشم، غیر از گروه اندکی. خداوند فرمود: برو، پس هر کس از تو پیروی کند دوزخ جزای اوست، جزایی فراوان. هر کس را توانستی با صدایت برانگیز و با سواره و پیاده ات بر آنها بتاز و در ثروث و فرزندان شریک آنها شو و به آنها وعده بده؛ بی تردید شیطان وعده ای غیر از فریب نمی دهد. و تو ای شیطان! بدان که بر بندگانم هیچ تسلطی نداری!(إسراء/٦١-٦٥)
آيا سده نو، بيشتر از پيش محل جولان شيطان خواهد بود؟ سوگمندانه بايد گفت:آرى! چرا؟ چون ابزارهائى چون رسانه و اينترنت و تنوع دست آويزهاي دنياگرائى و فساد،براي شيطان دسترسى بسيار عجيبي براي نفوذ در روح انسان ها فراهم آورده كه در هيچ زمانى به اين فراوانى و آسانى فراهم نبوده است.از طريق همين گوشي هاى همراه ، هزاران شيطان آماده ورود به سراي درون و روح او هستند و كافى است با مختصر غفلت او وارد شوند و او را به امورى دعوت نمايند يا امكاناتى را در دسترسش قرار دهند كه درونش محل جولان شياطين شود. هيچ زمانى اين قدر كشتن و تخريب آسان نبوده است؛مى توان با فشار دادن يك دكمه يا يك كليك، هزاران انسان را به خاك و خون كشيد و كشور آبادى را به خرابه تبديل نمود.در هيچ زمانى به اندازه امروز،دلارهاي نفتى در دسترس نبود تا عامل هزاران فساد و تباهى شود؛ در هيچ زمانى اين مقدار قدرت و ثروت در اختيار مستكبران و فاسدان نبود…پس در سده نو براي شياطين فرصت هاي بيشترى هست چنانكه براى دعوتگران به پاكى نيز فرصت هاي بيشترى براى دعوت فراهم است و چون دعوت آنها با فطرت انسانى منطبق است بيشتر مى توانند در درون آنها تأثيرگذار باشند…