اين خويشاوند ما، داراى تمكن مالي خوبي است؛ دائماً در تلاش اقتصادى است؛ پيوسته گوشي هايش زنگ مى خورد و در كار حل و فصل امور كسب و كار خويش است؛ براي رسيدگى به امورش يا در سفر است يا در محل كار؛شب ها هم تا ديروقت ،مشغول همين امور است و وقتى هم به خانه مى آيد،بازهم بايد تلفن هائى بزند و گزارش روزانه بگيرد يا به او زنگ بزنند و گزارش بدهند…سه فرزند دارد كه خيلي كم آنها را مى بيند ولى در امور مالي در تنعم كامل به سر مى برند ؛يك دخترش را هم شوهر داده و دامادش هم در مجموعه اقتصادى خودش كار مى كند؛در مورد او در فاميل،حرف زياد است؛مى گويند: حساب دارائى هائى كه در اين تلاش سي چهل ساله با تلاش شبانه روزي جمع كرده را فقط حسابدارهايش مى دانند…بعضى به حالش غبطه مى خورند و بعضى از روى حسادت ، بدگوئى مى كنند؛من اما به لحاظ خويشاوندى و دوستى برايش نگرانم و دلم مى خواهد چيزهائى به او بگويم اما نمى دانم چگونه بگويم كه بدش نيايد يا حمل بر حسادت و چيزهاي ديگر نكند؛ بالاخره راهش را پيدا كردم…
نادر جان سلام! ببخش كه نتوانستم به ديدنت بيايم يعنى نخواستم مزاحمت شوم و گفتم با ارتباط مجازى هم رودر بايستى كم مى شود و هم سريع تر و راحت تر مى توانم نكته اى را كه به نظرم برايت مفيد است،تقديم كنم. عزيز جان اين نكته را كه مى خواهم بگويم،سخن من نيست بلكه سخن مولاي مان اميرمومنان است. مى دانم كه به او ارادت داري؛ شما بحمدالله از ثروت خوبي برخورداري و دائماً هم اين ثروت رو به تزايد است؛حيف است اين ثروت ذخيره اى براى آخرتت نشود؛مطمئن باش بعد از تو كسي آن را براي آخرتت نخواهد فرستاد؛اگر خودت دست به كار نشوى ، وارثان به فكر تو نخواهند بود،بلكه همه را خواهند خورد و گلايه هم خواهند كرد كه چرا بيشتر برايشان نگذاشتى! مولاى همه ما فرمود:”اى فرزند آدم، خودت وصىّ مال خويش باش، امروز به گونه اى عمل كن كه دوست دارى پس از مرگت عمل كنند”؛١.شما از همه ثروتت تنها يك سوم حق وصيت دارى تازه اگر به وصيتت عمل كنند؛اما الان كار به دست خود توست و مى توانى هر چقدر كه بخواهى ثروتت را ذخيره آخرتت نمائى…
وقتى ،اين مطلب را برايش فرستادم؛نفس راحتى كشيدم كه بالاخره توانستم حرفم را به او بگويم و وظيفه دوستى و خويشاوندى را به جاى آورم.نمى دانستم اصلاً او آن را در بين صدها مطلبي كه در مبادلات هفتگى شغلى با ديگران دارد خواهد ديد يا نه ، اما خوشحال بودم كه تذكرم را داده ام. يك هفته گذشت و ديگر او را فراموش كرده بودم و مشغول كارهاي ديگر بودم كه ناگهان پيامى از طرف او دريافت كردم.تعجب كردم و باز كردم و خواندم: سلام ، امير جان! پيام كوتاهت را خواندم و از تو ممنونم كه به فكرم بودى؛ من آنقدر خودم را درگير شغل كرده ام كه يادم رفته اصلاً براي چه دارم پول در مى آورم و اين ثروت به چه كار آخرتم مى آيد؟ تذكر تو مرا به فكر فرو برد و ديدم خيلي غافل بوده ام. راست مى گوئى كه خودم بايد كارى را كه مى خواهم به عهده وارثان بگذارم ، انجام دهم.در طول اين هفته فكرهايي كردم و براى امور نيكوكارانه نقشه هايي كشيدم.از تو خواهش مى كنم هرچه زودتر بيائى و در انتخاب بهترين كار خيرى كه مى توانم انجام دهم به من مشاوره بدهى؛ منتظرت هستم،نادر…
از اين كه سخن مولا روى او اثر گذاشته ،بسيار خوشحال شدم؛كاش مى توانستم براي همه كسانى كه مثل نادر، غرق تلاش اقتصادى هستند و تمكن خوبي هم دارند اما از ذخيره سازى اين اموال براي آخرت خودشان غافلند هم بفرستم و آنها را متذكر كنم به قول سعدى:برگ عيشى به گور خويش فرست/كس نيارد ز پس، تو پيش فرست… و دلم مى خواست اين سخن دردمندانه مولايمان اميرمومنان عليه السلام را براي آنها بفرستم كه از حسرت امثال اينان در روز قيامت حكايت مى نمايد كه :” بزرگ ترين دريغ ها و حسرت ها در روز رستاخيز، دريغ و حسرت مردى است كه مالى را از غير راه طاعت خدا به دست آورد، پس مردى آن را به ارث برد و در طاعت خداى سبحان انفاق كند. او بدان انفاق به بهشت رفت اما فرد نخستين بدان ثروت راه دوزخ سپرد”!٢…
————————-
١.نهج البلاغه،حكمت٢٥٤: يَا ابْنَ آدَمَ كُنْ وَصِيَّ نَفْسِكَ فِي مَالِكَ وَ اعْمَلْ فِيهِ مَا تُؤْثِرُ أَنْ يُعْمَلَ فِيهِ مِنْ بَعْدِكَ .
٢.همان،حكمت ٤٢٩:إِنَّ أَعْظَمَ الْحَسَرَاتِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ كَسَبَ مَالًا فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ فَوَرِثَهُ رَجُلٌ فَأَنْفَقَهُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ فَدَخَلَ بِهِ الْجَنَّةَ وَ دَخَلَ الْأَوَّلُ بِهِ النَّارَ .