الهی الهی الهی الهی/نگاهی نگاهی نگاهی نگاهی/ تو هستی پناه همه اهل عالم/مرا غیر عفو تو نبود پناهی/گناه و خطای همه اهل عالم/به دریای عفو تو نبود گناهی/ندارم به غیر تو رب کریمی/نداری چو من بندۀ روسیاهی…بَدَم، مرا بـه پیمبـر ببخش یـا الله/ به اشک دیـدۀ حیدر ببخش یا الله/ تمام دار و نـدارم محبت زهراست/ مرا بـه سـورۀ کوثـر ببخش یا الله…خوشـا آنان كه ألله يــارشان بي/ به حمد و قل هوالله كارشـان بي/ خوشــا آنان كه دايـم در نمازند/ بهشت جــاودان بازارشــان بي/ از آن روزي كـــه مارا آفريــدي/ به غير از معصيت چيزي نديدي/ خداونـدا به حق هشت و چهارت/ ز ما بگذر، شــتر ديدي نديدي! دهمين مناجات از مناجات خمس عشر امام زين العابدين(ع) مناجات متوسلان است كه با شفيع قرار دادن پيامبر و اهل البيت عليهم السلام، در راز و نياز با معبود،جلب رحمت و كرامت او كنند: خدایا، به پیشگاهت وسیله‌ای جز عواطف مهرت ندارم و به درگاهت دست‌آویزی جز از آنچه از رحمتت شناخته شده و جز شفاعت پیامبرت، پیامبر رحمت رهایی بخش امت از رنج و ناراحتی، ندارم.
خدایا! این دو وسیله را برای من سبب رسیدن به آمرزشت قرار ده و آن دو را رابطه‌ای برای دست‌یابی به خشنودی‌ات بگردان؛ همانا امیدم به حریم کرمت فرود آمده و مرکب طمعم به آستانه جودت بار انداخته است؛ پس درباره خودت آرزویم را محقّق ساز و کارم را به خیر پایان ده و مرا از آن برگزیدگانی قرار ده که در میان بهشت قرارشان دادی و خانه کرامتت را در اختیارشان گذاردی؛ و دیده آنان را در روز قیامت با نگاه به سوی جمال خویش روشن نمودی و جایگاه راستی را در جوارت به آنان واگذار نمودی؛ ای آنکه باریافتگان بر کریم‌تر از او بار نیابند و قصدکنندگان مهربان‌تر از او را نیابند، ای بهترین کسی که شخص تنها با او خلوت کند؛ و ای مهربان ترین کسی که انسان رانده به‌جانب او روی آورد؛ به‌سوی گستردگی عفوت دست گدایی دراز کردم؛ و به دامن کرمت چنگ آویختم؛ مرا سزاوار حرمان مکن و به ناامیدی و زیان دچار مساز؛ ای شنوای دعا؛ ای مهربان‌ترین مهربانان.
إِلٰهِى لَيْسَ لِى وَسِيلَةٌ إِلَيْكَ إِلّا عَوَاطِفُ رَأْفَتِكَ؛ وَلَا لِى ذَرِيعَةٌ إِلَيْكَ إِلّا عَوَارِفُ رَحْمَتِكَ؛ وَشَفَاعَةُ نَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ، وَمُنْقِذِ الْأُمَّةِ مِنَ الْغُمَّةِ، فَاجْعَلْهُما لِى سَبَباً إِلَىٰ نَيْلِ غُفْرانِك؛، وَصَيِّرْهُما لِى وُصْلَةً إِلَى الْفَوْزِ بِرِضْوَانِكَ؛ وَقَدْ حَلَّ رَجَائِى بِحَرَمِ كَرَمِكَ، وَحَطَّ طَمَعِى بِفِنَاءِ جُودِكَ؛ فَحَقِّقْ فِيكَ أَمَلِى؛ وَاخْتِمْ بِالْخَيْرِ عَمَلِى؛ وَاجْعَلْنِى مِنْ صَفْوَتِكَ الَّذِينَ أَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَةَ جَنَّتِكَ؛ وَبَوَّأْتَهُمْ دَارَ كَرامَتِكَ؛ وَأَقْرَرْتَ أَعْيُنَهُمْ بِالنَّظَرِ إِلَيْكَ يَوْمَ لِقائِكَ؛ وَأَوْرَثْتَهُمْ مَنَازِلَ الصِّدْقِ فِى جِوارِكَ .
يَا مَنْ لَايَفِدُ الْوَافِدُونَ عَلَىٰ أَكْرَمَ مِنْهُ؛ وَلَا يَجِدُ الْقَاصِدُونَ أَرْحَمَ مِنْهُ؛ يَا خَيْرَ مَنْ خَلَا بِهِ وَحِيدٌ؛ وَيَا أَعْطَفَ مَنْ أَوَىٰ إِلَيْهِ طَرِيدٌ؛ إِلَىٰ سَعَةِ عَفْوِكَ مَدَدْتُ يَدِى؛ وَبِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ كَفِّى؛ فَلا تُولِنِى الْحِرْمَانَ؛ وَلَا تُبْلِنِى بِالْخَيْبَةِ وَالْخُسْرانِ؛ يَا سَمِيعَ الدُّعاءِ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
