زبان روز و محتواي روزآمد در جذب يا دفع افراد به دين يا هر مكتب و انديشه اي بسيار نقش آفرين است.ذائقه مخاطب اگر در نظر گرفته نشود يا محتوا درست انتخاب نگردد؛ او تمايلى به شنيدن نخواهد داشت و صحنه را ترك مى كند و تلاش ما بى ثمر خواهد ماند.منظور از زبان روز، نوع ادبياتى است كه محتوا درون آن قرار مى گيرد و براي مردم امروز قابل فهم و روان است.آيا نثر پر تكلف و پر از لغات دشوار با نثر روان و ساده يكسان است؟صحبت از تفاوت زبان نثر مثلاً آثار استاد محمد تقي جعفري با آثار دكتر شريعتى و يا تفاوت شعر عنصرى و فرخى يا حتى صائب تبريزي با شعر سهراب سپهرى و فريدون مشيرى است.بايد زبان و ادبياتى را براي بيان محتواهاي ديني به كارگرفت كه مخاطب امروزي ما با آن ارتباط برقرار كند ؛ راحت و روان و بدون دست انداز آن را بخواند و خسته نشود و لذت ببرد؛نه اينكه يك پاراگراف را بخواند و هيچ نفهمد و كتاب را ببندد و از خيرش بگذرد…
محمد: حق با مسعود است،متاسفانه بيشتر كتاب هاي دينى ما از اين حيث داراى ضعف و نقص است، لذا با جوانان ارتباط برقرار نمى كند.چه بسا نويسندگان در دانش و محتوا كاستى ندارند ولي ادبيات روز و زبان مناسب براي مطالب خود را نمى دانند.ممكن است مطالب شان،براي متخصصان مناسب باشد اما براي مخاطب عمومى مفيد نباشد.مبلغان، شاعران ، اصحاب رسانه و هنرمندان حتماً بايد بر زبان روز مسلط باشند اگر مى خواهند مطالب شان، تأثيرگذار باشد.بعضى ادبيات و نثرها يا اشعار و عبارات چنان هنرمندانه ايراد مى شود كه مردم آن را حفظ كرده و با خود مرور يا آن را زمزمه مى كنند. جوان امروزى رمان هاي بلند چند صد صفحه اى را با علاقه مى خوانند و چنان جذب مى شوند كه زمين نمى گذارند و آن را در چند روز تمام مى كنند، اما سخت شان است كه يك جزوه يا كتاب كوچك را كه ادبياتش دشوار است بخوانند! دريغا اين ضعف در كتاب هاي دينى بيداد مى كند!
گفتم: موضوع بعدى، محتواست. محتوا هم بايد روزآمد باشد. مبلغ دينى نبايد چشمش را به روي نيازهاي مخاطب ببندد و هرچه را كه خود فكر مى كند خوب است ارائه كند.اگر مسئله مهم امروز براي مخاطب،موضوع حقوق بشر و حقوق شهروندى است نبايد براي او از قاعده لطف يا تناسخ يا اعاده معدوم سخن گفت.بايد با كياست و هوشمندى به سوالي كه ذهن او را پر كرده، دست يافت و در آن موضوع براي او داد سخن داد.امروز اصول اعتقادات يا مبانى دينى را نمى توان بدون توجه به مباحث روز نوانديشي دينى كه توسط برخى نويسندگان و گويندگان در سطح وسيعى مطرح شده ،ارائه داد.بايد طرح هر موضوع دينى ، ناظر به مطالبي باشد كه توسط رسانه هاي مختلف ذهن مخاطبان را درگير خود كرده است.براي مخاطبي كه ذهنش مشغول تعارض دين با علم و عقل است و تصور مى كند بين دين يا علم بايد يكى را انتخاب كند، همين محتوا را در دستور كار قرار داد و روشنگرى كرد. براي خانمى كه تحت بمباردمان رسانه هاي معاند دين،فكر مى كند دين از نظر حقوق بين زن و مرد عدالت را رعايت نكرده، پاسخ اين شبهه را اولويت داد…
هادي هم در اين موضوع وارد گفتگو شد: به بعضى محتواها بطور تكرارى پرداخته شده اما به بسياري ديگر بي مهرى يا غفلت شده است. علت توليد تكراری محتواهای دينی اين است كه توليدكنندگان با هم هماهنگ نيستند و در يك موضوع خاصی شايد صدها مقاله يافت شود ولی در موضوعات ديگر-كه آن هم مورد نياز مخاطب است- آثار كمتری پيدا شود ضمن آنكه آثار ارائه شده هم در ماهيت و هم در قالب يكسان ارائه می گردد درحالیكه می‌بايست به خاطر شرايط و مقتضيات زمان از نظر قالب و زبان مناسب، تغييرات لازم اعمال شود.نكته بعدى وجود قرائت هاي مختلف از دين و تعاليم دينى است.بعضى فارغ از نگاه بسيط و بي شائبه به دين با عينك هاي خاصي به مباحث دينى نگريسته و نتايجى متناقض با روح دين مى رسند و براي آنكه جواب معترضان را بدهند به جواز تكثر و قبض و بسط فهم دينى و بهره داشتن همه نظريه ها از حقيقت،فتوا مى دهند كه اتفاقاً با روح دين سازگار نيست زيرا باور شرك و كفر نيز با همين ترازو،مشروعيت مى يابد و بر اساس تكثر نبايد بر آن خرده گرفت.خلاصه اينكه انتخاب زبان و محتواي روزآمد در تبليغ دين مى تواند،تبليغات دين ستيزان را خنثى و گسترش دين را سرعت بخشد…