خانه من

 

 

قسمت عمده اى از عمر ما در خانه و مسكن ما مى گذرد كه محل آرامش(سكونت خاطر)، انس با خانواده ، تربيت فرزندان و ديد و بازديدهاست؛ حتى بعضى تزئينات خانه، تابلوهايي كه زينت بخش ديوارهاى ماست، قفسه كتاب و احتمالاً محلى براى نماز و عبادت، مى تواند نشانگر هويت و نوع باورهاى ما باشد.در انتخاب خانه، بايد نخست، همسايه ها را بررسي كرد، زيرا همجوار شدن با كسانى كه تجانس فكرى و اخلاقى نداشته باشند، موجب ناراحتى و آثار سوء ديگر بر روى فرزندان شود.چنانچه خانه در محلى نزديك به خويشان و دوستان همفكر و محل كار هم باشد، از فوايد بيشترى برخوردار خواهد بود.خانه شما مى تواند در خدمت جامعه هم باشد:محل مصالحه و حل اختلاف بين افراد فاميل يا همسايگان و دوستان؛ محل برگزارى نشست هاى آموزشي براي فرزندان و…فرهنگ دينى ما در مورد خانه رهنمودهايي دارد: خانه ات را در محله هاي بزرگ قرار ده كه محل تجمع مسلمين است و از محله هايي كه ساكنانش اهل غفلت و ظلم هستند و ياوران خدا در آنجا اندكند، دورى كن١.

از ديگر توصيه ها:در محل غصبى، خانه هاتان را بنامكنيد؛با پول حلال خانه بسازید و مواظب باشید در پول ساختمان از پول نامشروع استفاده نشده باشد٢؛ “هر مقدار ساختمانی كه بیش از اندازه است ، روز قيامت براى تو وبال است و مسئوليت دارد”٣؛”از سعادت مرد، زن شايسته، خانه وسيع، مركب زيبا و فرزند صالح است”٤. على(ع) در بصره براى عيادت علاء بن زياد آمد، چون خانه وسيع او را ديد، فرمود:”چنين خانه وسيعى را در دنيا براى چه مى خواهى؟ تو در آخرت به خانه وسيع محتاج ترى؛ آرى، اگر به وسيله اين خانه وسعت خانه آخرت بخواهى، در آن از مهمان پذيرايى كن و صله رحم بجاى آر و حقوق شرعيه را از آن آشكار كن، چون چنين عمل كنى به خانه وسيع آخرت رسيده اى”٥.امام صادق(ع) به يكى از دوستانش نوشت:” دوست دارم در بعضى از اتاق هايت در منزل جايى را به عنوان مسجد انتخاب كنى، آن گاه دو جامه ساده بپوشى و آزادى از آتش جهنم و ورود به بهشت را از خداوند بخواهى و در آنجا كلمه باطل و سخن خارج از حدود شرعى از تو صادر نشود”٦.موقع ورود به منزل بر اهل بيت خود سلام كن، اگر نبودند بگو:بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَالسَّلامُ عَلى رَسُولِ اللّهِ وَالسَّلامُ عَلَيْنا وَعَلى عِبادِ اللّهِ الصَّالِحينَ٧ و موقع خروج بگو:بِسْمِ اللّهِ وَلا حَوْلَ ولا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ ٨…

 آیین ما، تمامی جنبه های زندگی انسان را در نظر داشته و به آرامش، سعادت و بهروزی او عنایت دارد. یکی از نعمت هایی که قرآن بدان اشاره می کند محل سکونت آدمی است:”خداوند خانه های شما را مکان آرامش تان قرار داد”٩. در حقیقت مسکن از مهمترین احتیاجات خانواده ها می باشد و تا انسان، این فضا را در اختیار نداشته باشد دیگر امکانات برایش گوارا نخواهد بود و در میان تمامی مزایای خانه، مهمترین آنها امنیت و آسایشی است که در آن به صاحبش دست می دهد تا خدای خویش را بهتر عبادت کند و خویشتن را برای زندگی جاویدان مهیا نماید. این گونه نیست که فرد پرهیزگار حتماً باید در جایی تنگ و تاریک و به دور از تسهیلات ابتدایی و در مکانی غیر اصولی سکونت اختیار نماید، قرآن هیچ گاه آدمی را از امکانات و شرایط مناسب محروم نکرده است بلکه به پیروان خود توصیه می کند از رزق های پاکیزه و حلال، نعمت های الهی، جلوه های لطف حق و مانند آن بهره گیرید.

امّا در عين حال توصيه مى كند به گونه ای زندگی کنید که امور مذکور برایتان اصل و اساس و هدف قرار نگیرد و شما را از کمالات معنوی، فضایل و مکارم رشد دهنده غافل نکند و به هنگام استفاده از امکانات مشروع که از راه حلال آنها را تدارک دیده اید، محرومان، افراد بی بضاعت و رنج دیدگان جامعه را فراموش نکنید. همچنین موقع استفاده از تسهیلات و امور رفاهی حقوق دیگران را مراعات کنید و اجازه دهید برادر دینی و همسایه شما هم در شرایطی آرام بخش زندگی کند و در مشقت و عسرت قرار نگیرد.خانه ای که تجملات و تشریفات آن ما را از سرای جاوید غافل نماید و از همدردی با انسان های دیگر باز دارد و عبادت و خودسازی و تربیت ساکنانش را تحت الشعاع قرار دهد نه تنها برای اهل آن آرامش به ارمغان نمی آورد بلکه چون باتلاقی صاحب خود را در آلودگی های خطرناک و انحراف های مصیبت بار فرو می برد و اضطراب و تشويش را جايگزين آرامش و آسايش مى نمايد.