چه برانى، چه بخوانى، چه به اوجم برسانی،چه به خاكم بكشانی…نه من آنم كه برنجم ، نه تو آنی كه برانی! نه من آنم كه ز فیض نگهت چشم بپوشم ، نه تو آنی كه گدا را ننوازی به نگاهی، در اگر باز نگردد، نروم باز به جایی ، پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی…كس به غیر از تو نخواهم ، چه بخواهی چه نخواهی…باز كن در كه جز این خانه مرا نیست پناهی …هشتمين مناجات از مناجات هاي پانزده گانه امام سجاد(ع) مناجات مُريدين يا ارادتمندان است كه با مُراد خود به مناجات مى نشينند و راز دل و حاجت خود را بيان مى كنند و ازدياد اين ارادت را خواستار مى شوند:منزّهی تو ؛ چه تنگ است راه ها بر کسی که تو راهنمایش نباشی؛ و چه آشکار است حق نزد کسی که راه را نشانش دادی، خدایا ! ما را به راه های رسیدن به سرایت بکشان؛ و ما را از نزدیک ترین راه های ورود به بارگاهت به آنجا ببر، دور را بر ما نزدیک کن ؛ و دشوار و سخت را بر ما آسان گردان؛ و ما را به آن بندگانت که با چالاکی به سویت می‌شتابند و همواره درِ رحمتت را می‌کوبند، ملحق نما.آنان که در هر شب و روز تو را عبادت می‌کنند و از هیبتت در هراسند؛بندگانی که آبشخورها برايشان زلال کردی و با كاميابى به خواسته‌هاشان رساندی؛ و آنان را بر جوینده هاشان کامروا نمودی و از روی فضلت حاجاتشان را برآوردی و نهادشان را از محبّتت آکنده ساختی و از زلال چشمه‌ات سیرابشان نمودی.
اینان به وسیله تو به لذّت مناجاتت دست یافتند و از حسن عنایت تو دورترین مقاصدشان را فرا چنگ آوردند؛ ای کسی که بر روی آورندگان بر خویش، روی آورد و با مهرورزی بر ایشان روی‌آور و بخشنده است؛ و به غفلت ورزان از یادش، دلسوز و مهربان است و برای جلب آنان به درگاهش با محبّت و عطوفت است؛از تو می‌خواهم مرا از کسانی قرار دهی که بهره بیشتری از تو دارند و برترین جایگاه را نزد تو نصیب خود ساخته‌اند و از دوستی‌ات سهم برجسته‌تری به آنان رسیده و در معرفتت بهره بیشتری نصیب آنان گشته است؛ همانا همّتم از همه‌جا بریده و تنها متوجّه تو گشته است و رغبتم به‌جانب تو منصرف شده است؛ پس تنها تو مراد منی نه غیر تو و شب‌زنده‌داری و بی‌خوابی‌ام تنها برای توست نه برای غیر تو؛ و دیدارت نور دیدگان من است و وصالت آرزوی هستی‌ام؛ و تنها به‌سوی توست اشتیاقم؛ تنها در مسیر عشق توست شیفتگی‌ام؛ و در هوای توست دلدادگی‌ام؛ و خشنودی‌ات مقصود من و دیدارت نیاز من و جوارت مطلوب من و قربت نهایت خواسته من است؛ آسودگی و راحتم در رازونیاز با توست؛ داروی دردم و درمان بیماری سینه‌ام و خنکای آتش قلبم و برآمدن اندوهم تنها پیش توست؛پس در هنگام ترس همدمم باش و لغزشم را نادیده گیر و گناهم را بیامرز؛ توبه‌ام را بپذیر و دعایم را اجابت کن و سرپرست زمامم و توانگری گاه تهیدستی‌ام باش؛ مرا از خود جدا مکن و از خویشتن دورم مساز؛ ای نعمت و بهشت من و ای دنیا و آخرتم، ای مهربان ترین مهربانان!
سُبْحانَكَ مَا أَضْيَقَ الطُّرُقَ عَلَىٰ مَنْ لَمْ تَكُنْ دَلِيلَه؛ وَمَا أَوْضَحَ الْحَقَّ عِنْدَ مَنْ هَدَيْتَهُ سَبِيلَهُ ! إِلٰهِى فَاسْلُكْ بِنا سُبُلَ الْوُصُولِ إِلَيْكَ؛ وَسَيِّرْنا فِى أَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَيْكَ؛ قَرِّبْ عَلَيْنَا الْبَعِيدَ؛ وَسَهِّلْ عَلَيْنَا الْعَسِيرَ الشَّدِيدَ؛ وَأَلْحِقْنا بِعِبادِكَ الَّذِينَ هُمْ بِالْبِدارِ إِلَيْكَ يُسارِعُونَ؛ وَبابَكَ عَلَى الدَّوامِ يَطْرُقُونَ؛ وَ إِيَّاكَ فِى اللَّيْلِ وَالنَّهارِ يَعْبُدُونَ؛ وَهُمْ مِنْ هَيْبَتِكَ مُشْفِقُونَ؛ الَّذِينَ صَفَّيْتَ لَهُمُ الْمَشَارِبَ؛ وَبَلَّغْتَهُمُ الرَّغائِبَ؛ وَأَنْجَحْتَ لَهُمُ الْمَطالِبَ؛ وَقَضَيْتَ لَهُمْ مِنْ فَضْلِكَ الْمَآرِبَ؛ وَمَلَأْتَ لَهُمْ ضَمائِرَهُمْ مِنْ حُبِّكَ؛ وَرَوَّيْتَهُمْ مِنْ صافِى شِرْبِكَ؛ فَبِكَ إِلَىٰ لَذِيذِ مُناجاتِكَ وَصَلُوا؛ وَمِنْكَ أَقْصىٰ مَقاصِدِهِمْ حَصَّلُوا؛ فَيا مَنْ هُوَ عَلَى الْمُقْبِلِينَ عَلَيْهِ مُقْبِلٌ؛ وَبِالْعَطْفِ عَلَيْهِمْ عائِدٌ مُفْضِلٌ؛ وَبِالْغافِلِينَ عَنْ ذِكْرِهِ رَحِيمٌ رَؤُوفٌ؛ وَبِجَذْبِهِمْ إِلَىٰ بابِهِ وَدُودٌ عَطُوفٌ؛
أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَنِى مِنْ أَوْفَرِهِمْ مِنْكَ حَظّاً؛ وَأَعْلاهُمْ عِنْدَكَ مَنْزِلاً؛ وَأَجْزَلِهِمْ مِنْ وُدِّكَ قِسْماً؛ وَأَفْضَلِهِمْ فِى مَعْرِفَتِكَ نَصِيباً؛
فَقَدِ انْقَطَعَتْ إِلَيْكَ هِمَّتِى؛ وَانْصَرَفَتْ نَحْوَكَ رَغْبَتِى؛ فَأَنْتَ لَاغَيْرُكَ مُرادِى؛ وَلَكَ لَالِسِوَاكَ سَهَرِى وَسُهادِى؛ وَ لِقاؤُكَ قُرَّةُ عَيْنِى؛ وَوَصْلُكَ مُنَىٰ نَفْسِى؛ وَ إِلَيْكَ شَوْقِى؛ وَفِى مَحَبَّتِكَ وَلَهِى؛ وَ إِلَىٰ هَواكَ صَبابَتِى؛ وَرِضاكَ بُغْيَتِى،؛وَرُؤْيَتُكَ حاجَتِى؛ وَجِوارُكَ طَلَبِى؛ وَقُرْبُكَ غايَةُ سُؤْلِى؛ وَفِى مُناجَاتِكَ رَوْحِى وَرَاحَتِى؛ وَعِنْدَكَ دَواءُ عِلَّتِى؛ وَشِفاءُ غُلَّتِى ؛ وَبَرْدُ لَوْعَتِى ؛ وَكَشْفُ كُرْبَتِى؛ فَكُنْ أَنِيسِى فِى وَحْشَتِى؛ وَمُقِيلَ عَثْرَتِى؛ وَغافِرَ زَلَّتِى؛ وَقابِلَ تَوْبَتِى،؛وَمُجِيبَ دَعْوَتِى؛ وَوَلِىَّ عِصْمَتِى؛ وَمُغْنِىَ فاقَتِى،؛وَلَا تَقْطَعْنِى عَنْكَ؛ وَلَا تُبْعِدْنِى مِنْكَ؛ يَا نَعِيمِى وَجَنَّتِى؛ وَيَا دُنْيَاىَ وَآخِرَتِى؛ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.