انسان، زير اين آسمان كبود، چه كسي را مهربان تر از امام -كه نماينده خداست-پيدا كند براي دوستى و پيوند؟! امام خليفه خدا و راهنما و پيشواي انسانهاست؛از او نزديك تر به خدا نداريم؛ او مهربان ترين،عابدترين ، داناترين و خوب ترين بنده خداست؛اگر انسان به او نزديك شود و حبل ولايش را به محبت او پيوند زند به معدن خوبي ها گره خورده است.دستور صله و پيوند را خود خدا در قرآن داده است:”اين مردم با ایمان هستند که به فرمان خدا با کسانی که باید پیوند دوستی نمایند، صله و پیوند می کنند”و اينان همان امامان از اهل بيت پيامبرند كه مودت با انان اجر رسالت است:”(اى پيامبر! به مردم) بگو: من از شما بر اين (رسالت خود) هيچ مزدى جز مودّت نزديكانم را نمى‌خواهم”٢.امام رضا(ع) نیز فرمود:”رَحِم ما آل محمد(ص)، به عرش الهی متصل بوده و پیوسته می گوید: خدایا رحمت کن کسی را که به من صله کرد و جدا و قطع کن هر کس را که صله ما را قطع نمايد”٣.پيوند با امام زمان(ع) به قدرى مهم است كه بعضى از دانشمندان ،بابي از كتاب خود را به صله با امام اختصاص داده اند٤.
يكى از نشانه هاي صله و پيوند، بذل مال در راه امام است.امام صادق (ع) فرمود:”هیچ چیز نزد خدا از خرج كردن مال برای امام محبوب تر نیست و بدرستی که خداوند در عوض یک درهم که مؤمن از مال خود به مصرف امام برساند به اندازه کوه احد در بهشت به او عطا شود”٥ و نيز فرمود:”یک درهم که با آن امام(ع) صله شود از دو میلیون درهم در سایر کارهای نیک بهتر است”٦. و روشن است در دوران غيبت امام،صرف مال در راه تبليغ نام و ياد و راه و اهداف امام است كه بدان وسيله راه امام ترويج شود. اين شكل از پيوند بايد در برنامه همه علاقمندان حضرت باشد و به هر مقدار كه در توان افراد است اين صله را متعهد باشند. بذل مال در راه نشر كتاب هاي مهدوى و برگزاري مجالس مهدوى؛تشكيل كلاس هاي معرفتى براي آشنايي با امام و توليدات هنرى در همين راستاست…
نوع ديگر صله با امام،رساندن افراد دور افتاده و يا بُريده از راه به امام است كه از آنها با عنوان “ايتام آل محمد(ع)” ياد شده است:در روايت است:”یتیم تر از شخصی که پدر از دست داده، کسی است که دستش از امامش کوتاه است و از دست یابی به او ناتوان می باشد و نمی داند وظیفه اش در آن چه بر او پیش می آید، چیست؛ آگاه باشید! هر کدام از شیعیان ما که عالم به علوم ما باشد و این جاهل نسبت به دین و راه و روش ما را که از دیدار ما محروم است تحت سرپرستی خود بگیرد؛ هدایت و ارشاد کند و شریعت ما را به او بیاموزد، همانا در رفیق اعلی، همجوار ما خواهد بود”٧. انسان معارفى، هرچقدر در اين راه هزينه كند كه سطح آگاهی و بینش و دینداری ایتام آل محمد(ص) ،زياد شود، باز هم کم است؛ و هر میزان انرژی و توانی که صرف تربیت محبین امام عصر(عج) گردد، باز هم جا دارد و نباید حتی لحظه ای و ذره ای از آن غافل بود زيرا کوتاهی در این امر خطیر موجب گمراهى ايتام آل محمد و افتادن آنها در دام دشمنان دين خواهد شد كه موجب خسران دو گیتی است…
ديگر از گونه هاي پيوند و صله با امام، احساس حضور كردن و امام را شاهد و ناظر خود ديدن است؛امام را از خود و پدر و مادر و همسر و فرزند،بيشتر دوست داشتن؛مشق محبت او كردن با انجام همه اعمال مستحبى به نيابت ايشان،صدقه دادن براى سلامتى آن حضرت؛دعا كردن براى سلامتى و فرج امام در نمازها، نيايش ها و همه اوقات؛بالا بردن معرفت خود نسبت به ايشان با مطالعه كتاب هاى مربوطه؛خدمتگزارى امام با دستگيرى از ضعيفان و گمراهان و نيازمندان؛دفاع و مرزبانى از دين و امام در برابر مخالفان و منحرفان؛ آشنا كردن دور افتادگان و غافلان با راه امام؛توبه از خطاها و گناهان و تلاش براى طهارت نفس از محرّمات فكرى و عملى؛محاسبه خويش در پايان هر روز به اينكه امروز چه كارهائى در جهت پيوند و دوستى امام انجام داده ام؛بذل مال و ثروت و تخصص و هنر و مهارت خويش در راه خدمات مهدوى،تربيت نسل منتظر و مرزبان و مدافع امامت و مهدويت و ازدياد ياران و دوستان آن حضرت،از طريق تربيت و تبليغ و تاليف و آموزش و همايش و مجالس مهدوى…
———-
١.رعد/٢١. ٢.شورى/٢٣. ٣.تفسير جامع٤٧٩/٣. ٤.مكيال المكارم٣٥٠/٢. ٥.همان٣٥١/٢. ٦. الكافى١٥٦/٢. ٧.احتجاج٩/٢ح٢.