با هبوط آدم و حوا ،اولين خانواده در روى زمين، شكل گرفت.به زودي فرزندان آنها ، دوقلوى پسر و دختر(قابيل و اقليما) و بعد از مدتى دوقلوى پسر و دختر(هابيل و لوذا) متولد شدند.آدم و همسرش عمرى طولانی داشتند و صاحب فرزندان بسيارى گرديدند.در ابتداي استقرار در زمين،آدم شيطان را دید که قبل از او آنجا آمده، رو به آسمان کرد و گفت: خداوندا مرا توانائی و طاقت زندگی و به سر بردن با او نیست، من با وسوسه او چه کنم؟ و خداوند فرمود: ای آدم جزاى هر گناه همان یكى و پاداش هر عمل نیکو را از ده تا هفتصد برابر مى نويسم.عمر با بركت و طولانى آدم سراسر به عبادت و زراعت گذشت و در نهايت در مكه از دنيا رفت و در همانجا دفن گردید، بعدها پیکر او را به نجف بردند و حالا در نزدیکی مرقد مطهراميرمومنان (ع) آرميده است.دو پسر آنها، قابيل به كار كشاورزي و هابيل به دامدارى مشغول بود.هابيل را انسانی نیک و مطیع فرامین خدا معرفی کرده‌اند، اما شخصيت قابيل را منفى و داراى حسادت شديد نوشته اند كه سرانجام هم همين حسادت او را به قتل و جنايت كشاند و برادرش را كشت و اولين قتل در روى زمين اتفاق افتاد و خون مظلومى بر زمين ريخته شد.
وقتى حضرت آدم فرمان ازدواج را از طرف خداوند به هابیل و قابیل ابلاغ نمود از آنها خواست هر کدام چیزی را در راه خدا قربانی کنند و به آنها گفت اگر قربانی هر یک از شما قبول شد، او به انتخاب آن چه میل دارد سزاوارتر است و مى تواند هركدام از دو همسر(دو حوريه اي كه خدا فرستاده بود يا مطابق بعضي روايات دختران ادم پيش از نزول شريعت كه ازدواج خواهر و برادر را ممنوع مي ساخت) را دوست دارد،برگزيند. نشانه قبول شدن قربانی در آن عصر این بود که صاعقه ای از آسمان بیاید و آن را بسوزاند. فرزندان نیز این پیشنهاد را پذیرفتند. هابیل که دامدار بود، از بهترین گوسفندانش یکی را که چاق و شیرده بود برگزید، ولی قابیل که کشاورز بود، از بدترین قسمت زراعت خود خوشه‌ای ناچیز برداشت؛ سپس هر دو بالای کوه رفتند و قربانی‌های خود را بر بالای کوه نهادند، طولی نکشید صاعقه‌ای از آسمان آمد و گوسفند را سوزانید، ولی خوشه زراعت باقی ماند و به این ترتیب قربانی هابیل پذیرفته شد، و روشن گردید که هابیل مطیع فرمان خدا است، ولی قابیل از فرمان خدا سرپیچی می کند.هابیل مردى باصفا و فداکار در راه خدا بود، اما قابیل مردی تاریک دل و حسود بود؛به گزارش قرآن پس از ماجراي قربانى براي تقرب به خدا كه از یکی پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد، آن برادری که قربانیش پذیرفته نشد به برادر دیگر گفت: به خدا سوگند تو را خواهم کشت.برادر دیگر جواب داد:من چه گناهی دارم، زیرا خداوند تنها از پرهیزکاران می پذیرد؟!
آدم(ع) به امر پروردگار هابيل را جانشین پیامبری خود قرار داد و همين امر هم بر حسادت قابيل افزود.آدم پس از اطلاع از مصيبت قتل فرزندش هابيل ،در اندوه و ماتمى بزرگ فرو رفت و تا چهل روز مى گريست و از خداوند خواست تا وصى ديگرى براي او قرار دهد.خداوند مهربان به او بشارت داد که: آرام باش، به جای هابیل، پسری را به تو عطا کنم که جانشین او گردد.طولی نکشید که این بشارت تحقّق یافت، و حوّا دارای پسر پاک و مبارکی گردید. روز هفتم این نوزاد، خداوند به آدم چنین وحی کرد: ای آدم! این پسر از ناحیه من به تو هِبه (بخشش) شده است، نام او را هِبَةُالله بگذار. آدم به طور محرمانه او(هبة الله شيث) را وصی خود قرار داد و به او سفارش کرد که وصی بودنش را آشکار نکند، که اگر آشکار کند قابیل او را خواهد کشت… قابیل بعدها متوجه شد و هبة‌الله را تهدید کرد که اگر چیزی از علم وصایتش را آشکار کند، او را نیز خواهد کشت.تكبر، شيطان را تيره بخت نمود و حسادت،قابيل را؛ زنهار،زنهار، اگر ما انسان ها اين دو خوى زشت را از خود دور نكنيم و به سرنوشت شيطان و قابيل دچار شويم!
پس از آنکه خداوند هبة الله شيث را به آدم و حوّا داد، فرزند دیگری به نام يافث به آنها بخشيد. زمانی که آنها بزرگ شدند خداوند دو حوريه در فاصله یک روز برای آنان فرستاد. حوری اول که همسر شیث گردید،نزله نام داشت و دیگری که به عقد یافث درآمد منزله بود. آدم آنها را به عقد یکدیگر درآورد.شیث از همسرش یک پسر و یافث از همسرش صاحب یک دختر گردید؛ زمانی که آنها بالغ شدند ،آدم به دستور خداوند، آنها را به عقد یکدیگر درآورد و این چنین شد که نسل آدم بر روی زمین گسترده گردید.قرآن كريم آدم را در شمار انبياي الاهى نام برده است: خداوند، آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر جهانيان برتري داد”(إنّ اللَّه اصطفى آدم و نوحا و آل إبرهيم و آل عمران على العالمين؛آل عمران/٣٣)؛ و نيز:” پروردگارش او را برگزيد و توبه اش را پذيرفت و هدايتش كرد”(ثمّ اجتباه ربّه فتاب عليه و هدى؛طه/١٢٢).واژه “اصطفىٰ” و “إجتبىٰ” در اين دو آيه، نشان از برگزيدگى او براي نبوت است…
