او در مطالعه سيره علما در مورد عيد به مورد جالبي برخورد كرد،يكي از عالمان عامل و متقى و نامدار در فرهنگ ما مرحوم سيّد ابن طاوس است او در كتاب «كشف المحجّة» روز تولّد پسرش را عيد نمى‌گيرد، بلكه روز بلوغ و به شرف تكليف در آمدن او را عيد مى‌گيرد كه شايسته خطاب خداوندى شده و رسم تكليف بر او جارى شده است. او در فصل صد و سوم گويد: فرزندم محمّد! چون به زمانى رسيدى كه خداوند جلّ جلاله تو را به كمال عقل مشرّف كرد، و تو را شايسته براى همنشينى و گفتگوى با خودش قرار داد و براى ورود به محضر مقدّس خودش ،تو را اجازت فرمود تا بدين وسيله بر فرشتگان مفاخره نمايد، آن وقت را تاريخ زده و محفوظ بدار! زيرا كه از أفضل أوقات أعياد است… و اگر خداوند مرا باقى گذارد، روز بلوغ تو را كه مشرّف به شرف تكليف مى‌شوى عيد مى‌گيرم و يكصد و پنجاه دينار تصدّق مى‌دهم كه در مقابل هر سال از عمر تو ده دينار واقع شود، اگر بلوغ تو بر حسب سال باشد، و با اين مال من در خدمت خداوند اشتغال ورزم زيرا كه مال مال اوست، و من مملوك او هستم و تو هم بندۀ او هستى! پس ما اين مال را مصرف مى‌كنيم در آن جائى كه خداوند جلّ جلاله دوست دارد در آنجا مصرف شود٣ ...