اگر رو سیاهم اگر رو سفیدم/تو هستی پناهم، تو هستی امیدم/همه از گنه شرمسارند اما/من از کثرت توبه خجلت کشیدم/ تو آغوش خود را برویم گشودی/ولی من به دنبال شیطان دویدم/تو از من به جز جرم و عصیان ندیدی/من از تو به جز عفو و رحمت ندیدیم/تو از مهر ناز مرا می کشیدى/من از جهل قهر تو را می خریدم/بیا بر گناهم بکش خط غفران/کرم کن که بر آخر خط رسیدم…چهاردهمين مناجات امام سجاد(ع)از مناجات هاى خمس عشر،مناجات پناه جويان است كه پناهى جز خدا ندارند و مى خواهند به بارگاه خدای خود ملتجى شوند و در پناه او پناه گيرند: ای پشتیبانِ پناه جویان؛ و ای پناهِ پناهندگان؛ و ای رهایی بخش هلاک شدگان؛ و ای نگهدار بینوایان؛ و ای مهرورز بی‌چیزان؛ و ای اجابت کننده درماندگان؛ و ای گنجینه تهیدستان؛ و ای جبران کننده شکست خوردگان؛ و ای سرپناه آوارگان؛ و ای یاور ناتوان شمردگان؛ و ای پناه دهنده ترسیدگان؛ و ای غمگسار غم‌زدگان؛ و ای دژ پناهندگان؛ اگر به عزّتت پناه نیاورم، پس به که پناه برم؟ و اگر به قدرتت پناهنده نشوم، به که پناهنده شوم؟
گناهان وادارم ساخته که به دامان گذشتت چنگ زنم؛ و خطاها محتاجم کرده که از تو بخواهم، درهای چشم پوشی‌ات را بر من بگشایی؛ گناهان وادارم ساخته که به دامان گذشتت چنگ زنم؛ و بدی‌ها مرا فراخوانده تا به آستان عزّتت بار اندازم؛ و هراس از انتقام، وادارم کرده که به دستاویز مهرت چنگ زنم؛ کسی که به ریسمانت چنگ زده، سزاوار نیست خوار گردد؛ و آنکه به عزّتت پناهنده شده، شایسته نیست رها گردد یا واگذاشته شود؛ خدایا ما را از حمایتت محروم مکن؛ و از پوشش رعایتت برهنه مساز؛ و از پرتگاه های هلاک، دورم کن؛ زیرا ما در سایه توجه تو و در حمایت تو به سر می‌بریم و از توئیم. از تو می‌خواهم به‌حق خاصان از فرشتگانت و شایستگان از بندگانت که برای ما سپری قرار دهی که ما را از هلاکت‌ها برهاند؛ و از آفات برکنار دارد؛ و از بلاهای سخت نگهداری کند؛ و هم اینکه آرامش خود را بر ما نازل کنی؛ و چهره های ما را به انوار محبتت پرفروغ گردانی؛ و ما را در پناهگاه محکمت ، پناه دهی؛ و در کناره های نگهداری خویش بگنجانی؛ به‌حق مهر و رحمتت، ای مهربان ترین مهربانان.
اللّٰهُمَّ يَا مَلاذَ اللَّائِذِينَ؛ وَيَا مَعَاذَ الْعَائِذِينَ؛ وَيَا مُنْجِىَ الْهَالِكِينَ؛ وَيَا عَاصِمَ الْبَائِسِينَ؛ وَيَا رَاحِمَ الْمَساكِينِ؛ وَيَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّينَ؛ وَيَا كَنْزَ الْمُفْتَقِرِينَ؛ وَيَا جابِرَ الْمُنْكَسِرِينَ ؛ وَيَا مَأْوَى الْمُنْقَطِعِينَ؛ وَيَا نَاصِرَ الْمُسْتَضْعَفِينَ؛ وَيَا مُجِيرَ الْخائِفِينَ؛ وَيَا مُغِيثَ الْمَكْرُوبِينَ؛ وَيَا حِصْنَ اللَّاجِينَ؛ إِنْ لَمْ أَعُذْ بِعِزَّتِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ ؟ وَ إِنْ لَمْ أَلُذْ بِقُدْرَتِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ ؟ وَقَدْ أَلْجَأَتْنِى الذُّنُوبُ، إِلَى التَّشَبُّثِ بِأَذْيَالِ عَفْوِكَ؛ وَأَحْوَجَتْنِى الْخَطَايَا إِلَى اسْتِفْتاحِ أَبْوَابِ صَفْحِكَ؛ وَدَعَتْنِى الْإِساءَةُ إِلَى الْإِناخَةِ بِفِنَاءِ عِزِّكَ؛ وَحَمَلَتْنِى الْمَخَافَةُ مِنْ نِقْمَتِكَ عَلَى التَّمَسُّكِ بِعُرْوَةِ عَطْفِكَ؛ وَمَا حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ أَنْ يُخْذَلَ؛ وَلَا يَلِيقُ بِمَنِ اسْتَجَارَ بِعِزِّكَ أَنْ يُسْلَمَ أَوْ يُهْمَلَ !
إِلٰهِى فَلا تُخْلِنا مِنْ حِمَايَتِكَ؛ وَلَا تُعْرِنا مِنْ رِعَايَتِكَ؛ وَذُدْنا عَنْ مَوارِدِ الْهَلَكةِ؛ فَإِنَّا بِعَيْنِكَ ؛ وَفِى كَنَفِكَ وَلَكَ؛ أَسْأَلُكَ بِأَهْلِ خَاصَّتِكَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ، وَالصَّالِحِينَ مِنْ بَرِيَّتِكَ، أَنْ تَجْعَلَ عَلَيْنا واقِيَةً تُنْجِينا مِنَ الْهَلَكَاتِ؛ وَتُجَنِّبُنا مِنَ الْآفاتِ؛ وَتُكِنُّنا مِنْ دَوَاهِى الْمُصِيبَاتِ؛ وَأَنْ تُنْزِلَ عَلَيْنا مِنْ سَكِينَتِكَ؛ وَأَنْ تُغَشِّىَ وُجُوهَنا بِأَ نْوارِ مَحَبَّتِكَ؛ وَأَنْ تُؤْوِيَنا إِلَىٰ شَدِيدِ رُكْنِكَ؛ وَأَنْ تَحْوِيَنا فِى أَكْنافِ عِصْمَتِكَ؛ بِرَأْفَتِكَ وَرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
