پنج هزار سال تاريخ را پشت سر گذاشتيم، تاريخى با نشيب و فراز هاى بسيار و افتخارات بی‌شمار ؛ كه عطش کسب افتخار هنوزهم فروکش نکرده است و اين به معناى آن است كه باور داريم صرف افتخار به گذشته، كافى نيست و مانيز در ايجاد اين افتخارت بايد نقش آفرين باشيم.ما تمدن اسلامی را به بزرگانی چون کندی، فارابی، بیرونی، ابن سینا، فخر رازی، خواجه نصیر و ديگر بزرگان علم و دانش در دنیای اسلام می شناسیم؛ روی نوآوری ها و تکاپوی های علمی آنها تأکید می کنیم چون افکار آنان كه برگرفته از فرهنگ غنى ايرانى و اسلامى است،هزار سال است که تمدن ما را سیراب کرده و شکوه و عظمتی ویژه بخشیده است.آن بزرگان، بهترین های دوره های میانی تاریخ تفکر و تاریخ علم در میان ما هستند و ما بزرگان تاريخ خود را ارج مى نهيم؛ اما نبايد عظمت گذشته علمی و دانشمندان بزرگ، ما از تحول در دانش نو غافل كند و از نوآورى باز مانيم چنان كه اين تحول در قرن پانزدهم و شانزدهم در غرب اتفاق افتاد و مسير آنان را دگرگون كرد كه به پيشرفت هاى عظيم در علم و تكنولوژى دست يافتند…
علم و هنر، در ذات خود خاصيت جهانى شدن دارد زيرا از هستى انسان نشأت گرفته و هستى انسان هم به هستى جهان گره خورده است.بايد تحولات علمى خود را با تحولات جهانى مرتبط كنيم و در اين داد و ستد، علم و هنر و تكنيك را ارتقا بخشيم.حتى با هنرهاي بومي و سنتي خود نيز مى توانيم جهان غرب را تحت تاثير قرار دهيم.پيشينيه پنج هزار ساله شعر ايراني ،سروده هاي مذهبي در اوستا و نقاشي هاي ماني از نمونه هاي خوب تاريخ هنري ما هستند كه اكنون جزو افتخارات و تاريخ هنر جهاني محسوب مي شوند و ساير هنرها همچون نقاشي هاى آسمانى در فرش ايرانى و صنايع دستى و معمارى توانسته است بر ديگر فرهنگ ها اثرگذار باشد.افتخارات ملى را بايد براي نسل جديد برشمرد زيرا افتخارات ملی می تواند مایه امید و غرور یک ملت باشد. در صحنه جهانی همواره غرور ملی بسیار اهمیت دارد، برخی کشورها که غرور و افتخار تاریخی ندارند از طریق اسطوره ها يا افسانه ها براى خود چيزهايي دست و پا كنند که ممکن است با واقعیت منطبق نباشد و قهرمانانی را اگرچه در تخیل خلق کنند و ارائه دهند در حاليكه ما ملت بزرگی هستیم که تاریخ ما سرشار از افتخار و غرور است…
قبل از آریایی ها ، اقوام های مختلفی در مناطق گوناگون ایران زندگی می کردند و تمدن هايي چون تمدن کاسی ها (در کرمانشاه و لرستان) ، تمدن ساکنان تپه سیلک (در کاشان) ،تمدن های شهر سوخته (در سیستان)، تمدن جیرفت (در کرمان)، تمدن اورارتو (در آذربایجان)، تپه گیان (در نهاوند) ، تپورها در تبرستان (مازندران) و تمدن ایلام (در شمال خوزستان) در سرزمین ایران وجود داشت. بعد از ورود آريائى ها در حدود دوهزارسال قبل از ميلاد به اين منطقه، آنها به طایفه هایی مختلفی تقسیم شدند که مهم ترین آنها مادها و پارت ها و پارس ها نام داشتند . نام ایران برگرفته از اسم آریایی ها است که سرزمین آریایی معنا می شود.مادها پس از انتخاب هگمتانه به عنوان پایتخت ، حکومت خود را در ایران آغاز کردند كه توسط کوروش پایان یافت و حکومت جدیدی به نام هخامنشیان پایه گذاری شد که نخستین دولت متمدن در تمام دنیا در آن دوران بود . در این دوره که همراه با پیشرفت فرهنگ و تمدن بود می توان به جرات گفت که جهش بشریت و دوره جهش تاریخ ایران و جهان در دوران هخامنشی اتفاق افتاد.پس از آنها حكومت به سلوكيان و بعد اشكانيان و ساسانيان رسيد كه با ورود اسلام به ايران،اوضاع تغيير يافت.
مردم ایران که از اختلاف و تبعیض طبقاتی رضایت نداشتند،با پذیرفتن اسلام كه پيام برادرى و مساوات مى داد،در اشاعه و ترویج آن تلاش کردند؛ اما با این وجود در طول تاریخ ایران ، هرگز مخالفت خویش را با سلطه امویان و عباسیان -كه از نظر آنها غاصبان خلافت اسلامى بودند-بر خاک ایران پنهان نکردند و جنبش های استقلال طلبانه ای را به پا ساختند که منجر به تشکیل حکومت هایی چون طاهریان و صفاریان گرديد.یعقوب لیث ، پهلوانى بود كه با شجاعت برضد معتمد خلیفه کشتارگر عباسی قیام کرد و جوانمردانه جنگید اما زمانی که در صدد حمله به بغداد و کشتن خلیفه عرب بود، عمرش کفاف نداد و در گندی شاپور دراثر بیماری درگذشت. بزرگانى چون شاه عباس كبير پادشاه نامدار صفوی ، ایران را در زمان حکومت خود به اوج عظمت رساند و بارها بر سپاه عثمانی و ازبکان در دو جبهه متفاوت پیروز شد و بندر گمبرون را از دست پرتغالی ها خارج کرد و آن بندر،بندرعباس نام گرفت.اواصلاحاتی را در ایران به وجود آورد و ایران در زمان او مهد تمدن جهان محسوب شد و كشور ايران يكپارچه، مديون تلاش هاى اوست. نيز كسى چون نادر شاه افشار در دوره هرج و مرج ياغيان و تجاوزگران،دست افغانهای یاغی ، روس ها و عثمانی ها را از ایران كوتاه كرد و تا تسخیر هند پيش رفت. اين تاريخ گزارش شجاعت هاى اسلاف من است و به افتخار آفرينانش ، افتخار مى كنم…