سال های زیادی از هبوط آدم و حوا مى گذشت و روز به روز بر جمعیت انسان ها افزوده مى شد و نسل آدم رو به فزونی مى نهاد و با توصيه ها و راهنمائى هاى آدم و جانشينانش، شيطان ، راهى به گمراهى بنى آدم نداشت. او به دنبال حيله اى بود تا فرزندان آدم را از خداشناسى و عبادت، باز دارد تا اينكه نقشه اى براي بت پرست كردن آنها كشيد و حدود زمان نوح پيامبر،آن را اجرائى نمود.او به بهانه تجليل از بزرگان و صالحان گذشته،به مردم القاء نمود كه مجسمه و نمادى براي آنها بسازند و آنها را شفيع خود نزد خدا قرار دهند تا خواسته هايشان براورده شود. اين ترفند موثر واقع شد و مردم براي شخصيت هائى به نام “ودّ”، “سواع”، “یغوث”، یعوق، و” نسر”١، تنديس ها و بت هائى ساختند و ابتدا براي تجليل و احترام و سپس براي حاجت خواهى به آنها مراجعه نمودند و عده اي هم به عنوان متوليان اين بت ها براي خود جايگاهى ساختند و مردم را از عبوديت خدا و حاجت خواهى مستقيم از او و تبعيت از پيامبران الاهى باز داشتند تا اينكه نوح پيامبر، مامور گشت آنان را از پرستش بت هاى نامبرده بازداشته و هدايت شان كند و او چنين كرد…
شيطان، به بت پرستان إلقا كرده بود كه براي دفع ضرر و جلب منفعت،به بت ها متوسل شوند و نزد آنها كرنش و عبادت كنند تا آن بت ها، شفيع آنها شوند و باران و بركت بر آنها فرستند و از بلاياي طبيعى حفظ نمايند.كم كم انحراف گسترده تر شد و مقام بت ها نزد آنها از شفاعت الاهى به مقام اجابت استقلالى مبدل شد و بكلى خدا را كنار نهادند.در اين شرايط شرک و كفر، خداوند فرستاده ای دیگر را برای ارشاد مردم مبعوث نمود:”ما، نوح را به سوی قومش فرستادیم تا قومش را قبل از آمدن عذاب دردناک، انذار دهد”٢. به گزارش قرآن، نوح(ع) خطاب به قومش مى گفت:از بت پرستی دست بردارید و به سوی خدا روى آورید تا از آسمان بر شما باران فرستد و شما را به اموال و فرزندان کمک کند و برای شما نهرهایی قرار دهد. چرا برای خدای یگانه، شکوهی قائل نمی شوید در حالی که اوست که شما را با این تنوع آفرید؟ آیا نمی نگرید چه نيكو هفت طبقه آسمان را آفرید و ماه را در میان آن ها چون نوری و خورشید را همانند چراغی روشن کننده قرار داد؟ ای مردم، خدا شما را از زمین خلق کرد، سپس شما را به آن باز می گرداند و سرانجام شما را از زمین مبعوث می کند و خداست که زمین را برای شما همانند بستری قرار داد تا به راحتی در آن سیر کنید٣…
نوح(ع)، با صبورى و مدارا، استوار و ثابت قدم، رسالت خویش را ادامه داد و از هیچ کوششی در رسیدن به مقصد یعنی نجات مردم از بت پرستی کوتاهی نکرد، هر چند قومش او را مسخره می كردند و می گفتند: به این مرد بنگرید که با آن که همانند ماست و مانند ما انسان ها غذا می خورد و راه می رود و لباس می پوشد، ادعای برتری دارد و خود را فرستاده خدا می شمارد و از وجود خدایی به جز بت هایمان خبر می دهد؛مردم بدانید او دیوانه و جن زده است! نوح، سال هاى بسيارى میان قومش زندگی کرد و به دعوتش ادامه داد اما پس از نهصد و پنجاه سال دعوت، جز تعداد اندکی به او ایمان نیاوردند. کافران به او مى گفتند: “می بینیم که تو بشری مثل ما هستی” و”ما برای تو بر خودمان هیچ برتری نمی بینیم”٤؛ فرشته که نیستی، اموال بسیار هم که نداری، حتی”پیروانت افراد فرومایه هستند”٥؛ نه تنها “هیچ برتری برايت نسبت به خودمان نمی بینیم، بلکه گمان می بریم که تو از دروغگویان هستی” و “این سخنانی که می گویی افترایی بیش نیست”٦. نوح اما، پا پس نكشيد و هدايت قوم را ادامه داد…
“شرک” در لغت به معناى سهم قراردادن است و مراد از آن ،شریک و مثل و مانند قراردادن برای خداوند متعال است در مقابل “حنيف” به معناي توحید خالص و دين فطرى و الاهى.شرک را به دو قسم شرک در عقیده و شرک در عمل (عبادت و طاعت) تقسیم كرده اند.شرک در عقیده، دارای اقسامی است: شرک در الوهیت(اعتقاد به موجودی غیر از خداوند به طور مستقل ) و شرک در خالقیت( اعتقاد به دو مبدأ و خالق مستقل برای عالم)و شرک در ربوبیت (اعتقاد به آلهه و پروردگاران و اربابان مستقل و متعددی برای تدبیر امور عالم و كمك خواهي از آنها).همه اقسام شرک، گمراهی محسوب شده و ظلم عظیمی به پروردگار است که قابل بخشایش نیست.اگر چه بعد از گذشت هزاران سال از آغاز شرك، هنوز بت پرستى در نقاطى از جهان به چشم مى خورد،اما شرك فراگير،شرك در ربوبيت است كه مردم به همه چيز و همه كس متوسل مى شوند و آنها را مى ستايند و به نوعى مى پرستند مگر خداي بزرگ را و شگفتا كه با اين كار،به راه شيطان مى روند و او را خشنود مى سازند كه از زمان رانده شدنش،سوگند ياد كرده بود بنى آدم را از توحيد،بازگرداند و منحرف سازد!
—————-
١. نوح/٢٣. ٢. نوح/١. ٣.نوح/١٠-٢٠. ٤. هود/٢٧. ٥.شعرا/١١١؛هود/٢٧. ٦.هود/٢٧و٣٥.
