انسان، زير اين آسمان كبود، چه كسي را مهربان تر از امام -كه نماينده خداست-پيدا كند براي دوستى و پيوند؟! امام خليفه خدا و راهنما و پيشواي انسانهاست؛از او نزديك تر به خدا نداريم؛ او مهربان ترين،عابدترين ، داناترين و خوب ترين بنده خداست؛اگر انسان به او نزديك شود و حبل ولايش را به محبت او پيوند زند به معدن خوبي ها گره خورده است.دستور صله و پيوند را خود خدا در قرآن داده است:”اين مردم با ایمان هستند که به فرمان خدا با کسانی که باید پیوند دوستی نمایند، صله و پیوند می کنند”و اينان همان امامان از اهل بيت پيامبرند كه مودت با انان اجر رسالت است:”(اى پيامبر! به مردم) بگو: من از شما بر اين (رسالت خود) هيچ مزدى جز مودّت نزديكانم را نمى‌خواهم”٢.امام رضا(ع) نیز فرمود:”رَحِم ما آل محمد(ص)، به عرش الهی متصل بوده و پیوسته می گوید: خدایا رحمت کن کسی را که به من صله کرد و جدا و قطع کن هر کس را که صله ما را قطع نمايد”٣.پيوند با امام زمان(ع) به قدرى مهم است كه بعضى از دانشمندان ،بابي از كتاب خود را به صله با امام اختصاص داده اند٤.
چگونه مى توان قلب خود را مالامال از محبت او كرد؟ چيست معناي اين فراز از زيارت آل ياسين كه مى گويد: “خدایا! از تو می‌خواهم که سینه‌ام را از نور دوستی محمد و آل محمد، سرشار کنی، تا آن زمان که تو را ملاقات کنم(وَ اَن تَملَاَ قَلبِی نُورَ الیَقیِنِ… وَ مَوَّدَتِی نُورَ المُوالاهِ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ علیهم السلام حَتَّی اَلقاکَ)؛محبت و مهر، گوهرى است كه قلب و وجود هر انسانى را سرشار از نشاط مى كند.ريشه اين محبت ،به محبت پيامبر اكرم(ص)بر مى گردد كه حق بزرگى بر همه ما دارد:حق وجود،حق هدايت،حق پدرى و حق حيات معنوى.خود ايشان فرمود:”خدا را دوست بداريد به خاطر نعمت هايى كه به شما ارزانى مى دارد و مرا دوست بداريد به دليل آن كه خدا را دوست داريد و خانواده ام را دوست بداريد به سبب آن كه مرا دوست داريد٥“؛ همچنين فرمود:”هيچ يك از شما ايمان ندارد، مگر آنگاه كه مرا از فرزند و پدر خود و از همه مردمان ديگر بيشتر دوست داشته باشد٦”؛و در سخنى ديگر فرمود:“هيچ يك از شما ايمان ندارد، مگر آنگاه كه مرا از خودش بيشتر دوست داشته باشد و نيز خانواده مرا از خانواده خودش و خاندان مرا از خاندان خودش و نسل مرا از نسل خودش بيشتر دوست داشته باشد٧”؛
و نهايتاً فرمود:”هيچ بنده اى ايمان ندارد مگر آنگاه كه مرا از خودش دوست تر بدارد و خاندان مرا از خاندان خودش و خانواده مرا از خانواده خودش و جان مرا بيشتر از جان خودش دوست بدارد٨”…اين يعنى اينكه مرا و خاندانم را عزيزتر از جان خويش دوست بدارد…دل سراپرده محبت اوست/ديده آينه دار طلعت اوست/بی خیالش مباد منظر چشم/ زان که این گوشه جای خلوت اوست/تو و طوبی و ما و قامت یار/ فکر هر کس به قدر همت اوست…چه كسى بهتر از امام كه محبتش در قلب ما جابگيرد؟امامى كه خوب ترين و مهربان ترين و دلسوزترين است به ما.كسى كه محبوب ترين نزد خداست؛كسى كه محبوب همه انبياء و اصفياست؛ كسى كه محبوب خاتم الانبياء و علىّ مرتضى و فاطمه زهراست؛ كسى كه محبوب امامان و اولياست؛اين شما و قلب تان، ببينيد مهر چه كسى در قلب شماست؟! دلتان براي چه كسى تنگ مى شود؟ در خلوت و جلوت، ياد او مى كنيد؟
آرى، كسى را كه دوست مى دارى،دائم در فكرش مى باشى و يادش مى كنى و دلت براى او مى تپد و براي سلامتى اش صدقه مى دهى و به جهت مصون ماندنش از گزندها برايش دعا مى كنى و دعا براى او را بر دعاي براى خودت مقدم مى دارى و برايش هدايا مى فرستى و خانه را براى پذيرائى شايسته از او آماده مى نمائى و اگر از تو دور است در جستجويش برمى خيزى و هركجا بروى نشانى از او مى جوئى و اگر پيامى بدهد و از تو كارى بخواهد بى درنگ به انجام خواسته اش اقدام مى كنى و در خلوت خويش با او سخن مى گوئى و با اشعار و سخنان زيبا با او نجوا مى كنى و براى جلب رضايت او از هيچ كارى كوتاهى نمى كنى و در غمش،غمگين و در شاديش،شادان مى شوى و براى ديگران ،خوبى هايش را مى شمارى تا به صف دوستانش بيفزايي و هزاران كار ديگر كه هركس براى محبوبش انجام مى دهد تا چه رسد به امام كه محبوب خدا و محبوب همه انبيا و امامان و صالحان و پاكان است و محبوب منتظران و چشم براهانش: من که باشم در آن حرم که صبا/پرده دار حریم حرمت اوست/بی خیالش مباد منظر چشم /زان که این گوشه جای خلوت اوست/گر من آلوده دامنم چه عجب/همه عالم گواه عصمت اوست…
————-