در بیت المقدس پادشاهی هوسباز به نام هيروديس كه از طرف قیاصره روم در آن جا فرمانروایی می‌كرد، عاشق دختر برادرش به نام هيروديا شد و تصميم گرفت با او ازدواج كند؛ خبر به پيامبر خدا حضرت یحیی(ع) رسيد و او طبيعتاً با اين عمل حرام مخالفت کرد. این معشوقه از روى غيض و غلبه شهوت و مقام، سر یحیی را شرط ازدواج خود قرار داد و پادشاه بنی‌اسرائیل را مجبور به قتل يحيي (ع) كرد. پادشاه، پيامبر خدا را در حاليكه در محراب بيت المقدس مشغول عبادت بود، دستگير نمود و آن حضرت را مظلومانه به شهادت رساند و سر او را در ظرفی از طلا برای معشوقه خود فرستاد١. امام سجاد(ع)فرمود: وقتی سر یحیی را جدا کردند و خون او به زمین ریخت، خون شروع به جوشیدن کرد؛ قوم بنی‌اسرائیل تلاش کردند که خاک بر روی این خون بریزند و آن را ناپدید کنند ولی موفق نشدند و این خون در حال جوشش بود تا زمانی که بخت‌النصر بر بنی‌اسرائیل حاکم شد و چند هزار نفر از بنی‌اسرائیل را کشت و انتقام خون یحیی را گرفت و پس از آن، خون از جوشش ایستاد٢…
یحیی بن زكریا(ع) یكی از پیامبران بنی اسرائیل است كه نام مباركش پنج بار در قرآن آمده است. خداوند فرمان نبوت را در كودكى به او اعطا نمود:”ای یحیی! كتاب (خدا) را با نيرومندى بگیر ؛ و ما فرمان نبوت را در كودكی به او دادیم(وَ آتَیناهُ الْحُکمَ صَبِیّا)٣”. مقام او در پیشگاه خداوند آن چنان بالا بود كه در موردش فرمود:”سلام بر او آن روز كه تولد یافت، و آن روز كه می میرد و آن روز كه زنده و برانگیخته می شود٤”. او در کودکی به مقام نبوت رسید و خداوند در همین سن، آن چنان او را از عقل و درایت و هوش برخوردار نمود كه شایستگی مقام نبوت را پیدا كرد.او مروج آیین موسی(ع) بود و وقتی كه عیسی(ع)به مقام نبوت رسید، به او ایمان آورد و مروج آیین حضرت مسیح(ع) گردید. او از نظر سن، سه سال یا شش ماه از حضرت عیسی(ع)بزرگتر بود. حضرت یحیی(ع)و حضرت مسیح(ع) با هم شباهت هایی داشتند:تولد اعجاز آميز، زهد و پارسایی فوق العاده ، ترك ازدواج براثر شرایط خاص زندگی تبلیغى، اعطاى نبوت در كودكى.آن دو با هم الفت و انس خاصی داشتند و چون دو برادر معنوى و ايمانى، ارتباط تنگاتنگی در میانشان بود تا وقتى كه يحيى(ع)به شهادت رسيد و عيسى به فراق او مبتلا شد..
در منابع روائى، به زهد و عبادت فوق العاده و صفات ديگر يحيى(ع) ، اشاره شده است٥. درباره زهد او آورده اند بسیار گریه می کرد و لباس زبر و خشن می‌پوشید٦.پیامبر اسلام(ص) درباره زهد او فرموده است: زهد یحیی بن زکریا به حدی بود که در دوران کودکی به بیت المقدس رفت؛ بزرگان احبار و راهبان را دید که پیراهنی از پشم پوشیدند و در حال عبادت هستند او نیز لباس زبر و خشن پوشید و به معبد رفت و خداوند را عبادت کرد٧. مشهورترین مزار منسوب به یحیی، در مسجد جامع اموی دمشق است که بر این اساس، بدن یحیی در این مسجد به خاک سپرده شده و سر وی در مسجدی در محله زَبدانی دمشق دفن شده است٨. بنابر گزارشی دیگر، برخی مسلمانان و مسیحیان معتقدند سر یحیای پیامبر، در مسجدی در ناحیه «سَباستِیه» در شمال بیت المقدس که یهودیان آنجا را به نام شومِرون می‌شناسند، دفن شده و مسیحیان نیز برای پاسداشت حضرت یحیی(ع)، کلیسایی به نام «یحیای تعمید دهنده» در جوار مسجد ساخته‌اند٩…
روایات شیعه در اثبات امامت در كودكى، به نبوت حضرت يحيى(ع)در كودكى استناد كرده اند.براى نمونه از علی بْن أَسْبَاط نقل کرده‌اند که گفت روزی نزد امام جواد(ع) رسیدم در حالی که سن امام کم بود؛ درست به قامت او خیره شدم تا او را به ذهن بسپارم و هنگامی که به مصر بازگشتم، کم و کیف مطلب را برای یاران نقل کنم؛ حضرت نشست و گفت: خداوند کاری را که در مساله امامت کرده شبیه کاری است که در مساله نبوت انجام داده است و فرموده:( وَ آتَیناهُ الْحُکمَ صَبِیّا)ما به یحیی در کودکی فرمان نبوت و عقل و درایت دادیم و گاهى هم می فرماید:”در هنگامی که انسان به حد بلوغ کامل عقل، به چهل سالگى رسید،فرمان امامت داده مى شود(حَتَّی إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً١٠). بنابراین همان گونه که ممکن است خداوند حکمت را به انسانی در کودکی بدهد، قدرت دارد که آن را در چهل سالگی بدهد١١.امامت نيز يك منصب الاهى است و خداوند مى تواند در سنين كودكى آن را به برگزيدگانش عنايت كند١٢؛ چنانكه در مورد حضرت مهدى(ع)چنين كرد…
—————
١.ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی‌طالب، ج۴، ص۸۵. ٢.بحارالانوار١٨١/١٤-١٦٩؛ ، ج ۱۴؛جزایری، قصص الأنبیاء/٥٦٦. ٣.مريم/١٢. ٤.مریم/١٥. ٥.آل عمران/٣٩.تفسیر نمونه٥٣٥/٢. ٦.ابن فهد حلّی، عدة الداعی، ۱۴۰۷ق، ص۱۱۹. ٧. شیخ صدوق، الأمالی، ۱۴۰۰ق، ص۲۷. ٨و ٩. رامین‌نژاد، مزار حضرت یحیی (ع).١٠.احقاف/١٥. ١١.الکافی٣٨٤/١. بصائر الدرجات٢٣٨/١.؛تفسیر نمونه٢٨/١٣. ١٢.بحارالانوار٦٩/٣.