كار سترگى مثل تبليغ دين به قصد هدايت انسان ها، بايد از همه ظرفيت ها براي تأثير بخشى و گسترش دامنه، بهره ببرد.يكي از اين ظرفيت ها، تجميع توان افراد در تشكل هاي مردم نهاد و انجام كار تشكيلاتى است؛ افزون بر آن در عصر جهش های تکنولوژیک، در شرایط رقابتی سنگین در عرصه های فرهنگی و در شرایطی که رقبا و مخالفان دين با استفاده از فعالیت های جمعی، پروژه های بزرگی را اجرا می کنند و بدین وسیله دامنه تبليغ خود را توسعه مى دهند؛ بی تفاوتی نسبت به فواید کار جمعی می تواند موقعیت ما را تضعیف کند. از سوي ديگر بدون فعالیت های گروهی آگاهانه و هماهنگ، ممکن است ما در درون جامعه دينى کار یکدیگر را خنثی، تخریب و یا تکرار کنیم. نياز به توضيح ندارد كه انجام برخی کارها به صورت فردی امکان پذیر نیست، و لازم است تا به صورت گروهی و در قالب تشكيلات منظم با رنگ مايه اخلاص صورت پذيرد.ضمن اينكه اين موضوع يك امر عقلي است اما در متون دینی هم می توان شواهد و مؤیداتی برای ضرورت کار گروهی و تشكيلاتى پیدا کرد…
با طرح اين موضوع توسط محمد،گفتم:آري تعاون در آيه شريفه “تعاونوا علی البرّ و التقوی”(مائده/٢) يعنى با همكاري و تعاون امور نيك و پرواپيشگى را پيش ببريد،مى تواند اشاره به اين موضوع باشد يا آيه “وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یدْعُونَ إِلَی الْخَیرِ وَ یأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ ینْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ وَ لا تَکُونُوا کَالَّذینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا(آل عمران/١٠٤و١٠٥)تاكيد بر امتى دارد كه بايد مردم را به امور خير دعوت كنند و امر به معروف و نهى از منكر كنند و مثل كسانى نباشند كه به تفرقه و اختلاف افتادند.كارهاي فردي ،قائم به فرد بوده و در معرض آسيب هاي فراوان است و شعله اش با بيمارى و كم انگيزه شدن يا مرگ، خاموش مى شود اما كار گروهى به ويژه با سازوكار دقيق تشكيلاتي،مانا و با دوام شده و اگر يكي از اعضا تحليل رود ديگران جاي او را پر مى كنند. كسانى كه از پتانسيل كار گروهى و تبليغى در كار توسعه ديندارى يا مقابله با دشمنان دين بهره برده اند به نتايج درخشانى دست يافته اند كه قابل مقايسه با فعاليت هاي انفرادي نبوده و نيست…
هادي گفت:كار گروهي ضوابط خودش را دارد؛ افراد بايد به کار گروهی معتقد و روحيه كار تشكيلاتى داشته باشند و مهارت كار گروهى را بياموزند و داراي نظم و انضباط ویژه در امور شخصی با رعايت حدود و تعهدات و وظيفه شناسي و همراهى با جمع باشند؛ به اندازه توان، مسئولیت بپذيرند؛ اصل مشورت را رعایت کنند؛ توان تصمیم گیری در محدوده اختیارات و مسئولیت مربوطه خود را داشته باشند؛از علایق شخصی به نفع اهداف گروه بگذرند؛تحمل کندی رشد شخصی به خاطر همرهی با گروه و تحمل کندی طبیعی انجام کار گروهی را داشته باشند؛اهل مدارا با افراد سطح پایین تر و تشویق آنان به رشد و پیشرفت به جای سرزنش زبانی و عملی آنان باشند؛ به افراد گروه شخصيت بدهند و بگذارند استعدادهاي آنها شكوفا شود،تصميمات بالا را چون پتك بر سر افراد نكوبند و زمينه پذيرش آنها با رضايت قلبي و توجيه عقلانى را فراهم آورند؛ برنامه محور باشند؛ به مشاركت با همه گروه هاي همسو،اهتمام داشته باشند؛ و اضافه كنيم:جدیت در انجام وظیفه محوله و اخلاص در انجام وظيفه و توكل و توسل به خدا براي توفيق در امور…
در جمع بندى محمد گفت:بعضى از بركات كار تشكيلاتى، همفکری و تقویت اندیشه ها،همدلی و تقویت انگیزه ها، هم افزایی در فرايند فعاليت ها، تربيت و آموزش و ارتقاي نيروها، بالارفتن همت در گشودن افق هاي جديد و احساس تعلق و مهر نسبت به همكاران و همراهان است. البته كار تشكيلاتى در معرض آسيب هائي چون اختلاف نظر و سليقه بين اعضا ، مشكلات مالى و تداركاتى، تمرد يا ناهماهنگى بعضى اعضا، كندى در سيستم تصميم گيرى و امثال آن نيز هست اما با تلاش مديران و خود اعضا قابل اصلاح است.هماره بايد در نظر داشت دشمنان دين يا رقبا از وجود تشكيلات چون سازمان مسيون هاي مسيحى يا محافل محلي و ملي و جهانى بيت العدل در بهائيت، چه اهداف بلندپروازانه اى را نشانه رفته اند و كم و بيش به آن رسيده اند،بدون تشكيلات نمى توان از تأثير و گسترش فعاليت آنها در جوامع مسلمان جلوگيرى نمود و نقشه هاي آنها در جذب مسلمين به سوي آئين شان را خنثى نمود و البته تشكيلات نيز بايد از خود محورى مديران و ديگر آفات مديريتى منزه و براي توفيق در كارها،هماره مستمد و متمسك به خدا و ولي زمان باشد…