نوع ديگر صله و پيوند با امام،رساندن افراد دور افتاده و يا بُريده از راه ، به امام است كه از آنها در روايات با عنوان “ايتام آل محمد(ع)” ياد شده است:”یتیم تر از شخصی که پدر از دست داده، کسی است که دستش از امامش کوتاه است و از دست یابی به او ناتوان می باشد و نمی داند وظیفه اش در آن چه براى او پیش می آید، چیست؛ آگاه باشید! هر کدام از شیعیان ما که عالم به علوم ما باشد و این جاهل نسبت به دین و راه و روش ما را که از دیدار ما محروم است، تحت سرپرستی خود بگیرد و هدایت و ارشاد کند و شریعت ما را به او بیاموزد، همانا در رفیق اعلی، همجوار ما خواهد بود”١. انسان منتظر و اهل پيوند، هرچقدر در اين راه هزينه كند كه سطح آگاهی و بینش و دینداری ایتام آل محمد(ص) ، زياد شود، باز هم کم است؛ و هر میزان انرژی و توانی که صرف تربیت محبّین امام عصر(عج) گردد، باز هم جا دارد و نباید حتی لحظه ای و ذره ای از آن غافل بود زيرا کوتاهی در این امر خطیر موجب گمراهى ايتام آل محمد و افتادن آنها در دام دشمنان دين خواهد شد كه موجب خسران دو گیتی است…
تفاوت عابد و عالم از همين جا مشخص مى شود.عالم كسى است كه بكوشد ديگرى را از ضلالت و گمراهى نجات دهد و عابد كسى است كه فقط خود را با عبادت ارتقا مى دهد؛ لذا امام كاظم(ع) فرمود: عالمى که رهایی دهد یتیمی از ایتام آل محمد(ص) را و برای مردم احکام و روایات را بیان کند، مساوی است با هزار عابدی که جز عبادت کاری ندارد٦. یتیم حقیقی آن کسی نیست که پدرش مرده باشد، ممکن است همین شخص یکی از بزرگان بشود. یتیم حقیقی آن کسی است که از علم و ادب محروم مانده باشد.فاصله عابد و عالم در همين نكته دقيق است:همت عبد، نجات خويش است و همت عالم، نجات ديگران.عابد می‌خواهد خودش را رهایی بدهد اما عالم می خواهد به بندگان خدا آگاهی بدهد. شغل عالم، شغل انبیاء است. عالم تلاش می‌کند که بندگان خدا را از دست ابلیس و کارگزاران او خارج کند.حال كسى كه چون عالم، به فكر نجات ديگران است، مورد محبت امام است و با اين كار، پيوندش با مولايش، مستحكم تر مى شود.
—————
١.بحارالانوار٢/٢/١و ٣٥٧/٧٤. ٢.مائده٣٢. ٣.المحاسن٢٣١/١. ٤.الكافى٢٨/٥. ٥.علل الشرايع٣٩٤/١١. ٦. بحارالانوار٥/٢.