برپا نمودن مجالسی که مولای زمان ، حضرت صاحب الزمان (عج) در آنها یاد شود و مناقب و فضایل آن حضرت (عج) در آنها ترویج و منتشر گردد و براى آن جناب دعا شود، در راستاى پيوند با آن عزيز جان و جان جهان است. تلاش و كوشش با جان و مال در راه تشکیل اين مجالس، ترویج دین خداوند و برتری دادن کلمه الله و یاری نمودن بر نیکی و تقوی و تعظیم شعائر الهی و نصرت ولی الله است. امام صادق(ع)فرمود:”یکدیگر را دیدار کنید كه در دیدارها، زنده شدن دل هایتان و یادآوری احادیث ما هست، و احادیث ما شماها را نسبت به یکدیگر مهربان می سازند که اگر آنها را بگیرید رستگار شده و نجات یافته‌اید و هر گاه آنها را ترک گویید گمراه شده و هلاک می گردید، پس به آنها عمل کنید که من نجات شما را ضمانت می کنم”١. همچنين به فُضِيل فرمود: “آيا مي نشينيد و روايت و حديث مي گوييد؟ گفت: آري فدايت شوم. امام فرمود: همانا آن مجالس را دوست دارم؛ پس اي فضيل، امر ما را احيا کنيد و خدا رحمت کند کسي را که امر ما را احيا کند”٢.حضور و شرکت در مجالسي که در آنها از فضائل و مناقب حضرت مهدي و اهل بيت سخن گفته ميشود، از تکاليف مردم در عصر غيبت است. بايد به اين مجالس بها داد و آنها را پُر رونق کرد که اين از علائم محبت به آن حضرت است.
بي شک برپايي چنين مجالسي، سبب ترويج و نشر و توسعه دين و آموزه هاى مهدوى مي شود. تعبير “زنده شدن امر ما” و “احياى امر اهل بيت(ع)”، نكته جالب و در خور توجهى است.اگر ياد آنها زنده نشود، كم كم به فراموشى و سپس بى اعتقادى منجر مى گردد؛ لذا در دعوت به برپایی مجالس ذکر و احیای یاد و خاطره اهل بیت، ذكر فضائل و مناقب شان، بيان دولت حقه شان با ظهور آخرين برگزيده از خاندان شان يعنى حضرت مهدى(ع)، در هر مکان از جمله خانه‌های شخصی سفارش‌های فراوانی وارد شده است. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: “بر تو باد به برپایی مجالس ذكر(مجالس معارف دینی) و شرکت در آن”٣؛ و نيز فرمودند:”هرگاه به باغی از باغ های بهشت برخورد کردید، در آن حاضر شوید. سؤال شد: باغ‌های بهشت چیست؟ فرمود: مجالس ذکر”٤ (مانند اجتماعاتی که در آن ياد خدا و اهل بيت و حضرت مهدى عليه السلام مى شود و امر آنان زنده مى شود).
يكى از ياران امام باقر(ع)به نام خيثمه ، مى گوید:براى وداع، نزد آن حضرت آمدم . فرمود: «ای خیثمه! هر کس از دوستان ما را می‌بینی سلام برسان و آنها را به تقواى خدای بزرگ سفارش کن و این که توانگرشان بر فقیرشان توجه کند و قوی شان بر ضعیف و زنده آنها بر جنازه میت شان حاضر شوند و در خانه‌ها به ملاقات یکدیگر روند؛ زیرا ملاقات آنها با یکدیگر موجب زنده ساختن امر ماست، خدا رحمت کند بنده‌ای را که امر ما را زنده دارد”٥؛ و نيز فرمود:”خدا ببخشد بنده‌ای را که نام ما را زنده بدارد…”٦. همچنين به ميسر فرمود:
“آیا شما خلوت می کنید و گفت‌وگو می‌نمایید و هر چه خواهید می‌گویید؟ میسر گفت: آری به خدا که ما خلوت می‌کنیم و گفت‌وگو نموده هر چه خواهیم (از مبانى مكتب اهل بيت)مذاكره مى كنيم، فرمود: “همانا به خدا من دوست دارم که در بعضی از آن مجالس با شما باشم، همانا به خدا که من بوی شما و نسیم شما را دوست دارم، و شمایید که دین خدا و دین ملائكه او را دارید، پس (مرا به شفاعت و کفالت خود با) پرهیز از حرام و کوشش در طاعات کمک کنید”٧.
در روزگاران غيبت، اين مجالس به ويژه در جمع هاى كوچك و در خانه ها و ترجيحاً به شكل تعليم و تعلم با حضور مربيان عالم و آگاه و آشنا به مبانى اعتقادى، ضرورى است؛زيرا امواج گمراهى از رسانه ها و فضاى مجازي به درون خانه ها و مدرسه ها و دانشگاه ها، رسوخ كرده و همگان در معرض تركش هاى انحرافات و هجوم شبهات قرار گرفته اند و اگر چاره جوئى نشود، آسيب هاى فراوانى خواهد داشت.چاره هم همان است كه فرمودند يعنى برپائى مجالس و كلاس هاى دينى و حلقه هاى مذاكره علمى براى آموختن مبانى اعتقادى و آشنايي با ساحت قدسي مهدوى با حضور معلمان و مربيان با تجربه و عالم. براي اين كار مهم به ويژه بايد والدين يا بزرگان فاميل اقدام نمايند و به طور مرتب و هفتگى و ماهانه، به رصد عقايد اعضا بپردازند كه اگر ويروس شبهات در افكار آنها وارد شده باشد، پاسخ دهند تا ايمان آنان راسخ تر و پيوندشان در اين مجالس مهدوى با مولا و آقاشان،محكم تر شود و به يارى او قيام كنند…
——————
١و٢.بحارالانوار،ج٤٤، باب٣٤؛ مكيال المكارم، ج٢. ٣.امالى شيخ مفيد/٢٢٢. ٤. ابن فهد حلّى، عدة الداعى/٢٣٨. ٥.الكافى١٧٥/٢. ٦.صدوق، مصادقة الإخوان/٣٤. ٧. الكافى١٨٧/٢.
